"Me before you", recenzja książki w oryginale

Drodzy czytelnicy,

W czerwcu świat oszalał na punkcie ekranizacji powieści "Zanim się pojawiłeś" autorstwa Jojo Moyes. Trudno się temu dziwić. Sam Claflin i Emilia Clarke to naprawdę niezłe połączenie. Postanowiłam zaczekać, aż cały ten szał przeminie i przeczytać książkę na spokojnie. Nawet po obejrzeniu filmu. I szczerze mówiąc, nie zawiodłam się.

Jakiś czas temu w poście dotyczącym czytania książek po angielsku, wspomniałam o czytaniu e-booków na Kindlu. To małe cudo techniki prawodpodobnie uratowało mi życie ( a przynajmniej kręgosłup). Wydałam na książkę zaledwie 3,99£, więc wydaje mi się, że nie jest to specialnie wygórowana cena. O Kindlu innym razem, teraz skupimy się na książce.

Początek był trudny. Nawet bardzo. Pierwszy rozdział ciągnął się niemiłosiernie, a gdy dobrnęłam już do 10% książki (posiadacze Kindle'a wiedzą, że nie pokazuje on stron, a procenty przeczytanej książki, co czasem denerwuje mnie niemiłosiernie) miałam ochotę zaprzestać czytania i przerzucić się na coś innego. Coś mnie jednak tknęło: książka sprzedana w ogromnym nakładzie i dobra ekranizacja były dla mnie wystarczającymi powodami, żeby próbować przebrnąć przez początek. I faktycznie, udało się. Potem już było z górki. I całkiem przyjemnie.

Styl pisania nie jest górnolotny. Raczej prosty, z nutą sarkazmu lecz właśnie tutaj tkwi urok. Pomimo typowych dla dramatów problemów natury romantycznej, postacie ukształtowane przez autorkę są spójne i mają określone charaktery. Niektórzy mogliby stwierdzić, że jest to sztampowy dramat i nie ma w nim nic nadzwyczajnego, ponieważ nieszczęśliwe zakończenia są dziś bardziej w modzie niż happy endy. Książka jednak jest na swój sposób urokliwa i nie przeszkadzało mi to w żadnym stopniu, aby zagłębić się w lekturze po pierwszych kilku rodziałach. Wszystkie wątki raczej jasne a później akcja zaczyna toczyć się dość wartko. Jest to taka trochę wersja Kopciuszka, w której nie do końca wszystko idzie zgodnie z planem (chciałam napisać tu o zakończeniu, jeśli jednak jest tu osoba, która nie wie jak książka się kończy, nie będę jej pozbawiać przyjemności z czytania). Tylko książe i kopciuszek trochę później orientują się, co ich łączy. Kilka wątków wziętych prosto z życia i voilà: dostajemy powieść o przyjaźni, akceptacji siebie, walce ze słabościami i wyborem między życiem a śmiercią. Brzmi całkiem nieźle, prawda?

Podsumowując: książka, choć zawiera dość nietypową historię jak na dzisiejsze standardy ( Louisa nie wgapia się ciągle w telefon, nie prowadzi bloga modowego, nie udostępnia selfie z koncertu, na który wybrali się z Willem a przede wszystkim opiekuje się niepełnosprawnym, młodym człowiekiem. Kto z nas, nie będąc wolontariuszem czy wykształconym pielęgniarzem, ma taką okazję?) porusza tematy, które są co raz bardziej nagłaśniane przez media: zabiegi eutanazji czy wycofanie niepełnosprawnych ze społeczeństwa, w dość bezpieczny sposób: przecież jest to jedynie fikcja literacka. Powieść uwrażliwia czytelnika na takie bodźce oraz uświadamia mu, jak ważne jest docenianie tego, co posiadamy, póki to mamy. Idealnie obrazuje to postać Willa, która decyduje się na porzucenie nadziei na wyzdrowienie i odrzuca wszelkie aspekty życia "przed" z powodu paraliżu ciała. Wystarczą trzy słowa na podsumowanie książki: mądra, piękna i prosta.

Jeśli zastanawiacie się nad przeczytaniem książki w oryginale, myślę, że nie będziecie mieć z tym większego problemu. Jest ona bowiem napisana dość prostym językiem, przyjemnym w odbiorze i nie ma w niej wielu trudnych słów. Poza tym, w dobie wujaszka Google, myślę, że sprawdzenie danej frazy czy słówka nie sprawia nikomu problemu. Wystarczy chcieć.


Życzę wam cudownej końcówki wakacji,

Yangmeith

Silver. Pierwsza księga snów.

Zakochałam się w "Trylogii Czasu". Naprawdę. Wpadłam po uszy i ta seria chodziła za mną bardzo długo (i chodzi nadal, wciąż czekam na film "Zieleń Szmaragdu"). Kerstin Gier odwaliła kawał dobrej roboty jeśli chodzi o podróże w czasie, całą fabułę książki.  Ale może o tym kiedy indziej. Długo zastanawiałam się, czy warto jest kupować tą książkę. Głównie dlatego, że przeczytałam wiele, lepszych lub gorszych opinii na temat nowej serii Pani Gier. Zdecydowałam się kupić część pierwszą.  Bardziej z ciekawości  niż ze względu na fabułę. No i nie oszukujmy się, okładki są przecudne.

Powieść zaczyna się dość dziecinnie. 15 latka zatrzymana na lotnisku z powodu śmierdzącego sera to chyba średni pomysł na przyciągnięcie czytelnika do dalszego czytania. Mnie to bardzo nie zraziło, ale zdecydowanie zdefiniowało moją opinię na temat książki: była trochę błaha. Jednak oceniłam ją zbyt szybko. Akcja toczy się dość wartko, bohaterka, pomimo niezbyt dorosłego podejścia do świata czy swojej osoby da się lubić, a wątek dotyczący przywoływania demonów-cudo. Zawsze bardzo interesowałam się tematyką snów (od przeczytania "Felix, Net i Nika oraz Pałac Snów"), dlatego ta książka wyjątkowo mi się podobała pod tym względem. Cały wątek zaglądania do cudzych snów czy świadomego śnienia był całkiem fajnie zrobiony, nie wiem jednak jak to się ma do tego, jak naprawdę wygląda świadomy sen. Jeśli chodzi o czterech przystojniaków (tak okropnie oklepany motyw), którzy jakimś cudem zaprzyjaźniają się z główną bohaterką, która zupełnie nie przystaje do nich wyglądem (okulary, uważa się za niezbyt urodziwą) to jest to do przełknięcia. Oczywiście, musi się ona zakochać w tym kolesiu, który jest najbardziej oderwany od rzeczywistości (właściwie dlaczego nie?). Drażniło mnie trochę to podkładanie się pod 13/14 letnie czytelniczki, które jeśli nie o wampirach, to będą czytać właśnie o boskich chłopakach, zakochujących się w niezbyt rozgarniętych, młodszych dziewczynach. No ale kto z nas nie lubi trochę pomarzyć?

Książka jest całkiem sympatycznym czytałem na chłodne wieczory spędzone przy kominku, jednak nie jest to pozycja z wyższej półki, która powala z nóg. Polecam osobom, które lubią motyw snów (nawet całkowicie wyssany z palca) czy po prostu Kersin Gier.

Moja ocena 7/10

Floral

54 książki, które przeczytałam w roku 2016

Koło października tego roku zaczęłam prowadzić bookstagrama. Zorientowałam się wtedy, że przeczytałam 38 pozycji (dopiero!) a koniec roku za dwa miesiące. Postanowiłam dobić przynajmniej do 52. Jak widzicie po tytule posta, udało mi się to zrobić nawet z naddatkiem. Niestety, nie zapistwałam wszystkich pozycji jakie przeczytałam, więc liczba 54 to jedynie książki, które jestem w stanie sobie przypomnieć (podejżewam, że może być ich do 10 więcej)Oto lista książek, które przeczytałam w tym roku.

Książki po polsku:
1.Czerwień rubinu (Trylogia Czasu) autorstwa Kerstin Gier
2.Błękit szmaragdu (Trylogia Czasu) autorstwa Kerstin Gier
3.Zieleń szafiru (Trylogia Czasu) autorstwa Kerstin Gier
4.Lalka autorstwa Bolesława Prusa (Aleksandra Głowackiego)
5. Legenda autorstwa Marie Lu
6. Wybrany autorstwa Marie Lu
7.Patriota autorstwa Marie Lu

8. Osobliwy dom pani Peregrine autorstwa Ransoma Riggs'a

9.Ugly Love autorstwa Colleen Hoover 

10.Hopeless autorstwa Colleen Hoover 

11.Loosing hope autorstwa Colleen Hoover 

12.Nieprzekraczalna granica autorstwa Colleen Hoover 

13. November 9 autorstwa Colleen Hoover 

14. Dawca autorstwa Lois Lowry

15. Real autorstwa Katy Evans

16. Mine autorstwa Katy Evans

17.Sekretny język kwiatów autorstwa Vanessy Diffenbaugh

18. Silver- pierwsza księga snów autorstwa Kerstin Gier

19.  Silver- druga księga snów atorstwa Kerstin Gier

20. Tu i teraz autorstwa Ann Brashares

21. Fobos autorstwa Victora Dixena

22.Kiedy odszedłeś autorstwa Jojo Moyes

23. Dotyk Julii autorstwa Tahereh Mafi

24. Sekret Julii  autorstwa Tahereh Mafi

25. Dar Julii  autorstwa Tahereh Mafi

26. Julia. Trzy tajemnice  autorstwa Tahereh Mafi

27. Morczne umysły  autorstwa Alexandry Bracken 

28. Will Greyson, Will Greyson  autorstwa John'a Green'a

29. Kordian autorstwa Juliusza Słowackiego

30. Oskar i Pani Róża  autorstwa Erica Emmanuela Schmitta

31. Sekret urody koreanek autorstwa Charlotte Cho

32. Ponad wszystko autorstwa Nicoli Yoon

33. Felix, Net i Nika oraz (nie) bezpieczne dorastanie autorstwa Rafała Kosika

34.Dziady cz III  autorstwa Adama Mickiewicza

35. Dziady cz IV autorstwa Adama Mickiewicza

36. Elementarz Stylu autorstwa Kasi Tusk

37. Magnus Chase i miecz lata autorstwa Ricka Riordana

38. Anatomia Obecności autorstwa Andrei Portes 

39. Pandemionium autorstwa Lauren Olivier

40. Requiem autorstwa Lauren Olivier

Książki po angielsku

41. Girl Online on tour autorstwa Zoe Sugg (aka Zoella)

42. Girl online going solo autorstwa Zoe Sugg (aka Zoella)

43. Me before you autorstwa Jojo Moyes

44. How hard love can be autorstwa Holly Bourne

45. Manifesto on how to be interesting autorstwa Holly Bourne

46. Geek girl (Geek girl series) autorstwa Holly Smale

47.Model Misfit (Geek girl series) autorstwa Holly Smale

48. Picture perfect (Geek girl series) autorstwa Holly Smale

49.All that glitters (Geek girl series) autorstwa Holly Smale

50. Head over heels (Geek girl series) autorstwa Holly Smale

51. The High School Survival Guide autorstwa Jessici Holsman

52. Girlboss autorstwa Sophi Amoruso

53.Very british problems autorstwa Roba Temple

54.Soulmates autorstwa Holly Bourne

Mam nadzieję, że w przyszłym roku ta tabela się obróci i przeczytam więcej książek po angielsku niż po polsku. Życzę wam wszystkiego co najlepsze w nowym roku!

Floral 

Książki blogerów źródłem inspiracji?

Dzięki social media na rynku zapanowała moda na książki wydawane przez blogerów. Wielu z nas traktuje ich jak autorytety lub jak maszynki ustawione na zarabianie pieniędzy. Dla niektórych blogerzy są jak guru w każdej kwestii, inni podchodzą do nich sceptycznie. Jedno jest pewne: dużo osób o nich mówi. A co za tym idzie? Są rozpoznawalni i o każdej rzeczy, która zostanie podpisana ich nazwiskiem czy pseudonimem ludzie będą mówić.
Oto pewien przykład: jakiś czas temu w pewnej gazecie ukazały się sesje z tzw "Dziećmi social media". Byli to młodzi blogerzy czy youtuberzy którzy dotarli, można powiedzieć, na sam szczyt. Gazeta ta przeznaczona jest dla kobiet. A dzięki temu, że na części okładek była ulubienica 12 latek (oraz dzieci w podobnym wieku), skończyło się to wszystko tak, że dzieci kupowały gazetę za kilka złotych i czytały 3 zdania, które do "powiedzenia" miała ich idolka.
No ale jak to ma się do książek? A tak, że część tych poradników czy biografii powstaje właśnie w takim celu. W książce nie ma ani pół wartościowej informacji ale przecież on/ona ma swoją książkę! Doszedł do czegoś w życiu, czy nie?

Jednak nie jestem tu po to, aby mówić o bezsensie wydawania takich książek (pod względem treści oczywiście). Jeśli jesteście sceptycznie nastawieni do takich książek, jak ja kiedyś, to ten post jest właśnie dla was.

Książka, która zainspirowała mnie najbardziej
"Love x Style x Life" autorstwa Garance Dore

Moja przygoda z właśnie taką twórczością zaczęła się od książki "Vogue. Za kulisami świata mody" autorstwa Kristie Clements. Tak, wiem że tytuł był o blogerach ale dajcie mi dokończyć: zakochałam się od pierwszego zdania w jej książce. Kristie nie była blogerką modową, nie była córką modelki ani nie miała dzianych rodziców. Jedyne co miała to marzenia. Zaczynała od sekretarki a została naczelną Vogue Australia. Brzmi jak wstęp do książki przy której się dużo płacze. Nic bardziej mylnego. W wielu momentach śmiałam się do łez. Niesamowite podejście do tego wszystkiego i brak oznak zepsucia. (Polecam wszystkim fankom mody). Historia Kristie, opisana w jej biografii, dała mi do myślenia. Może nie wszyscy sławni ludzie piszą takie złe książki?

Po tej książce zdecydowałam się sięgnąć po więcej. Nie mówię, że każda z kupionych pozycji była w 100% trafiona- czasami opinie na forach i opisy na tyłach książek brzmiały zachęcająco a moja karta krzyczała "Kup tą książkę, najwyżej będziesz spłukana". Nie zmienia to jednak faktu, że jeśli wiecie, czego szukacie i znacie dobrze blogera, który opublikował daną książkę (oczywiście chodzi mi tutaj o twórczość, w końcu trudno poznać dobrze kogoś, kto mieszka 10 tysięcy kilometrów od nas) to nie powinniście żałować decyzji.

Z własnego doświadczenia wiem, że nie wszystkie poradniki modowe czy lifestylowe są dobre. Pomimo, że interesuję się trendami w modzie i nowymi filozofiami życiowymi (czy jakkolwiek to nazwać) nie podążam za nimi. Takie poradniki są inspiracją w wielu przypadkach. Dla mnie głównie przy robieniu zdjęć, ponieważ to od zawsze była moja i mojej mamy pasja. Inspiracje można czerpać z każdej małej rzeczy zawartej w książce. Dla jednych to będzie cytat, dla innych.. cóż, czasami inspiracją w książce jest to, jak ona sama wygląda. Te książki powstają właśnie dlatego: aby być źródłem inspiracji dla pokoleń. Nie ma zupełnie bezwartościowych książek. Są tylko takie, które nam wydają się nie mieć wartości. Inspiracja a ślepe podążanie za czyimiś wartościami to dwie, zupełnie odmienne rzeczy. Naśladując cudzy styl życia nie staniemy się jak oni. Za to stracimy samych siebie.

Życzę wam wszystkim dużo pozytywnej inspiracji życiem,


Zuzanna